Het lijdt geen twijfel dat deze pandemie bedrijven dwingt om hun manier van werken te heroverwegen. Van processen tot beleid, bedrijven moeten zich snel aanpassen en de impact verminderen die dit nieuwe normaal heeft op hun werknemers en de organisatie in het algemeen. Nu we allemaal meedoen om ons steentje bij te dragen om de verspreiding van COVID-19 te verminderen, is er één vraag die we ons allemaal stellen: hoe gaat het werk veranderen als dit allemaal voorbij is?
Of je nu thuis werkt of in de frontlinie een essentiële service verleent, we moeten allemaal onze dagelijkse samenwerking met collega's en klanten aanpassen. Uit noodzaak verschuiven de meeste werknemers hun schema's om zich aan te passen aan thuiswerkpatronen, zelfs degenen die altijd al op afstand hebben gewerkt, omdat jongleren met kinderen of geliefden die onze "werkruimte" delen, van invloed is op ons vermogen om op het werk te blijven. Hierdoor worden bedrijven gedwongen flexibel te zijn en gebruiken velen nieuwe samenwerkingstechnologieën om te helpen.
Als dit allemaal achter de rug is, hebben we veel geleerd over hoe organisaties zich flexibel kunnen aanpassen aan verschillende werkstijlen. Vanuit het perspectief van organisatiegedrag is dit een kans die ons helpt te begrijpen welke samenwerkingspatronen wel en niet worden ondersteund door de huidige technologieën en processen. Wat viel er tussen de oren? Wat moet er veranderen? Nu mensen bewust moeten communiceren in plaats van te vertrouwen op serendipiteit, hoe kunnen die patronen in de toekomst beter worden ondersteund?
Velen van ons hebben face-to-face interacties als vanzelfsprekend beschouwd en de afgelopen weken hebben ons laten zien dat persoonlijke interacties niet alleen een voorrecht zijn, maar ook een hulpmiddel van onschatbare waarde voor samenwerking. Terwijl virtuele vergaderingen allerlei werkinteracties mogelijk maken, zijn korte gesprekken met informele werkkennissen en diepgaande discussies met collega's over persoonlijke problemen veel moeilijker te vinden. Wanneer dit voorbij is, zullen mensen waarschijnlijk aangetrokken worden tot ruimtes die deze informele gesprekken ondersteunen, maar het is net zo waarschijnlijk dat dat effect na verloop van tijd zal vervagen. Deze ervaring maakt echter duidelijk dat het kantoor een krachtig hulpmiddel is om vorm te geven aan hoe we samenwerken. We kunnen moeiteloos, gedachteloos effectief samenwerken met onze collega's in deze echte ruimtes. Hopelijk blijven we die waarde waarderen en investeren we in het verbeteren van die ervaring voor de lange termijn.
Hoewel het fysieke kantoor niet zal verdwijnen, zal werken op afstand ongetwijfeld een impact hebben op hoe, wanneer en waar we ons werk gedaan krijgen. We zullen waarschijnlijk een flexibeler beleid voor werken op afstand hebben in veel sectoren. De grootste impact zal echter komen in de manier waarop bedrijven en individuen zich zullen aanpassen en effectiever zullen samenwerken met collega's die al op afstand werkten. We hebben nu tenslotte allemaal de ervaring van thuiswerken en begrijpen de uitdagingen en onderbrekingen die zich voordoen.
We erkennen nu de noodzaak om explicieter te zijn over onze samenwerkingsbehoeften. Gedurende deze tijd zijn we zo verschoven dat al onze interacties worden gepland in een kalender of de expliciete intentie vereisen om contact met ons op te nemen via chat of e-mail. Voorheen konden we vertrouwen op informele gesprekken in de gang of gezelligheid in een caféruimte. Sommige bedrijven hebben deze ervaringen effectief nagebootst met virtuele socialisatiemechanismen. Voortaan zou deze intentionaliteit, dit begrip van bepaalde samenwerkingsbehoeften, de standaardpraktijk moeten worden. Deze behoeften worden immers in normale tijden slechts lukraak vervuld en zouden zoveel effectiever kunnen worden aangepakt met een combinatie van fysieke ruimte en strakke planning en reflectie.
Naast het belang van informele samenwerking, zijn velen van ons blootgesteld aan het persoonlijke leven van onze collega's. Hoewel we allemaal conceptueel weten dat mensen een leven hebben buiten het werk, drijft niets het zo naar huis als een kind dat een vergadering bombardeert of een hond die aan het raam huilt. Deze verantwoordelijkheden kruisen altijd met werk, en hopelijk zullen veel mensen een diepere waardering hebben voor hoe hard hun collega's ook in hun persoonlijke leven werken. Individueel moeten we die collega's ondersteunen, maar bedrijven moeten die persoonlijke behoeften ook proactief ondersteunen. Niet alleen vanuit een moreel perspectief, maar falen zal leiden tot ondermaats werk en uiteindelijk lagere prestaties van de organisatie als geheel. In de toekomst moeten we deze persoonlijke beperkingen consequent begrijpen en de fysieke en mentale gezondheid van werknemers ondersteunen.
Bedrijven, individuen en de samenleving als geheel leren op dit moment harde lessen. Terwijl we blijven werken aan het verminderen van de inspanningen op het gebied van de volksgezondheid, moeten we ons inzetten om deze lessen te leren en waarde uit de ervaring te halen. Uiteindelijk zal dat ertoe leiden dat wij allemaal, inclusief bedrijven in het algemeen, wijzer worden. Als dit voorbij is, kan dit een blijvend effect zijn van deze gedeelde, wereldwijde ervaring.
Over de auteur: